Wat gaat er in je hoofd om als je liegt?

Of we ons ervan bewust zijn of niet, elke dag vertellen we wel een leugen(tje), groot of klein.  Wat gebeurt er in onze hersenen als we moedwillig liegen en hoe kun je zien dat iemand je iets op de mouw spelt…?

Bij notoire leugenaars (deze liegen zó regelmatig dat ze het zelf nauwelijks door hebben) bevat de prefrontale cortex tot 26% meer witte vloeistof, nodig om verbinding te kunnen maken met andere delen in de hersenen zodat niet ervaren gebeurtenissen kunnen worden gekoppeld.

De leugendetector meet activiteit in het limbische systeem en geeft de angst weer die de persoon ervaart. Maar de leugendetector kan gemakkelijk voor de gek worden gehouden zodra de persoon overmatig kalm is of zich overdreven bang gedraagt. De test is dan ook vaak ongeschikt als het gaat om waarheidsvinding.

Lichaamstaal geeft meer en nauwkeuriger informatie. Het is een combinatie van ‘imprinted’, ‘expressed’ en ‘suppressed’ emoties die door beweging wordt geuit. Zodra de hand -ogenschijnlijk zonder aanwijsbare reden- naar een plek op het lichaam wordt gestuurd spreken we van de uiting door het lichaam van niet uitgesproken gedachten. De hand wordt totaal onbewust naar een exacte plaats op het lichaam gestuurd (waar zich de oneigenlijke ‘jeuk’ manifesteert) om de plek te ‘verlossen’ van deze ‘jeuk’ (de hand krabt licht op de huid). Soms blijft de hand steken op een plek op het lichaam of gelaat (fixatie) of streelt de huid of haren (aaien).  Het bijzondere aan deze micro-bewegingen is dat zij uiting geven aan onze onderdrukte (niet uitgesproken) gedachten.

Bewegingen van de ogen geven aan welk gebied van de hersenen actief is. De kijkrichting geeft aan of iemand een verhaal verzint of zich daadwerkelijk iets herinnert.

De frontale- en neocortex herbergen intelligentie en kunnen de waarheid gemakkelijk manipuleren. De neocortex (zintuigelijke waarneming) zorgt ervoor dat je lichaam onbewust en gedachteloos uiting geeft aan gedachten die eerlijke en oprechte gevoelens weergaven, of ze de waarheid bevat of niet.

 Voeten geven weer hoe we in de ruimte staan. Zonder erbij na te denken geeft richting, de stand of het onderling contact van de voeten onbewust signalen af die worden bepaald door de relationele omgeving (personen met wie we in gesprek zijn of gaan).

De schouders. We kennen allen het spreekwoord: “een last op de schouder nemen”.  Zodra we liegen heeft dit deel van het lichaam de eigenschap om spanning te vertonen waarbij de hand soms tussenbeide komt om de ‘last’ te verlichten.

© Gerard Stokkink (Expertise Centrum Lichaamstaal)