Het gebruik van de tong in de communicatie wordt zelden opgemerkt. Toch geeft de tong wel degelijk aanwijzingen hoe gesprekspartners tegenover elkaar staan. In dit voorbeeld (zie filmpje onderaan) zien we hoe Eva Jinek kort naar voren buigt om haar vraag/verweer/standpunt te verduidelijken.
Als reactie op Wilders: “ik begrijp dat u dit geen prettig middel vind” zien we haar lichaamshouding veranderen met de woorden : “ik heb niet gezegd dat ik het geen prettig middel vind… ik ben gewoon nieuwsgierig waarom u dit gebruikt”. Het lichaam komt naar voren als signaal van betrokkenheid in de communicatie. Kort daarop zien we Eva Jinek (eenmaal terug in haar stoel) haar tong uitsteken naar Wilders. Haar hoofd is daarbij omhoog geheven ten teken dat zij de woordspeling van Wilders heeft doorzien en hem hierop aanspreekt.
Het zit ons in de genen: zodra we de ander (mogen) terechtwijzen dringt zich een hiërarchie op die het lichaam uit in hoofdhoudingen. Lichaamstaal geeft transparant weer hoe gedachten door bewegingen worden geuit (beweging=emotie). Gedachten kun je verwoorden, maar de gevoelens of gedachten die je niet uitspreekt worden altijd (ergens) door het lichaam geuit. Zodra Wilders suggereert dat zij ‘het geen prettig middel vind’ (sprekend over de provocerende cartoons van Wilders in de media, red.) toont lichaamstaal onverbloemd wat wij denken. De spontane (en transparante) reactie van het lichaam wordt wel door ons gezien, doch zelden bewust opgemerkt.
Aan het einde van dit fragment is ook de tong van Wilders nog even te zien. Om zijn gedachtengang helder te verwoorden sluit hij zich even af van de interviewster door naar beneden te kijken. Hij zondert zich een fractie van een seconde af om zich te concentreren op zijn antwoord op Eva’s terechtwijzing: de ogen slaan neer (introspectie) waarbij de tong links in de mond wordt uitgestoken.
De hersenen bepalen deze beweging van de tong (lees:emotie) van Wilders. Zijn tong wordt aan de linkerkant van de mond uitgestoken. Zijn tong geeft echter een ander signaal: het ‘verbijten’ van de persoonlijke gevoelde emotie van dat moment. Zoals we ons niet bewust zijn met welk oog we elkaar aankijken of met welke hand we ons in de communicatie uitdrukken geeft lichaamstaal ons voortdurend informatie die we over het hoofd zien.