Wie wil weten hoe de ander tegenover je staat of welke gevoelens iemand voor je voelt doet er goed aan te weten dat je niet alles aan zijn lichaamstaal kunt zien. Of toch..? We kunnen onze emoties goed verbergen maar zelden alles camoufleren. Het zijn immers oncontroleerbare reflexen die zichtbaar zijn (dus ‘lees-baar) als je weet waar je op moet letten.
Veel wetenschappers zijn geïnteresseerd in non verbaal gedrag en de betekenis van gebaren, enz . De hypothese waarop lichaamstaal zich baseert vind haar oorsprong in de manier waarop gegevens worden gerangschikt en verwerkt vanuit de neurobiologie en neuropsychologie. Maar ook nieuwe concepten die nog niet eerder werden geïsoleerd, zoals de z.g. ‘micro-scratches’, vluchtige aanrakingen van de handen op ons lichaam zijn zeer zeker reacties van het lichaam die door de hersenen worden geïnitieerd. Deze micro-aanrakingen worden zichtbaar zodra wij iets verduidelijken of verzwijgen. Deze verbazingwekkende ontdekking plaatst lichaamstaal in een rol als getuige van het denken.
Achter een emotie zit altijd beweging! Een emotie die je niet kunt zien bestaat niet (..) Omdat mensen nu eenmaal niet totaal authentiek zijn en een aantal hersenzones niet kunnen controleren, kun je ‘verzwegen’ emoties’ teruglezen op het lichaam. De hersenen staan direct in contact met verschillende delen van het lichaam. Natuurlijk is dit alles niet zo simpel als het klinkt en één enkel gebaar voldoet niet om een bewering te staven. Maar de samenhang van een aantal bewegingen binnen enkele seconden kan al genoeg aanwijzingen geven.
bron